poniedziałek, 24 września 2012

Przestępczość komputerowa

Międzynarodowa Organizacja Policji Kryminalnych "Interpol" określa przestępczość komputerową jako przestępczość w zakresie czynów skierowanych przeciwko systemowi komputerowemu i czynów dokonanych przy użyciu komputera jako narzędzia.
Zjawisko to pojawiło się wraz z rozwojem komputeryzacji i od tej pory towarzyszy mu nieustannie. Choć "przestępstwo przeciwko danym" jest takim samym przestępstwem jak każde inne, jest ono trudne do wykrycia. Sprawca może być trudny do ustalenia, a ilość śladów z nim związana może być znikoma. Specyfika systemów komputerowych powoduje niejednokrotnie ich całkowite zatarcie.
Według ekspertów Rady Europy przestępstwa komputerowe dzielą się na grupy:
  • oszustwo związane z wykorzystaniem komputera,
  • fałszerstwo komputerowe,
  • zniszczenie danych lub programów komputerowych,
  • sabotaż komputerowy,
  • "wejście" do systemu komputerowego przez osobę nieuprawnioną,
  • "podsłuch" komputerowy,
  • bezprawne kopiowanie, rozpowszechnianie lub publikowanie programów komputerowych prawnie chronionych,
  • bezprawne kopiowanie topografii półprzewodników,
  • modyfikacja danych lub programów komputerowych,
  • szpiegostwo komputerowe,
  • używanie komputera bez zezwolenia,
  • używanie prawnie chronionego programu komputerowego bez upoważnienia,
  • metoda salami – to forma przestępstwa polegająca na kradzieży małych sum z różnych źródeł. Np. w systemie bankowym, przy rozliczaniu wkładów płatnych na żądanie. Kilkaset rachunków jest zmniejszanych o kilka lub kilkanaście groszy, które są przekazywane na uprzywilejowany rachunek i z niego podejmowane. Powodzenie oszustwa opiera się na tym, że klient traci tak mało, iż nie domaga się żadnych wyjaśnień.
Choć świadomość istnienia i powagi przestępczości informatycznej jest nikła, to istotne jest, iż zjawisko to nie dotyczy tylko zasobów wielkich organizacji, danych objętych tajemnicą, czy związanych z działalnością organizacji państwowych. Samo jej ściganie również nie musi być tylko domeną prokuratury i służb śledczych. Przestępczość informatyczna dotyczy również osób prywatnych i firm, które mogą być zainteresowane w ich udowodnieniu nie tylko w aspekcie prawnym, ale i finansowym.

Określ jaką licencją zostały objęte te programy: IrfanView, WinRAR, Panda Antivirus, Skype

  1. IrfanView - licencja freeware.
  2. WinRAR  - licencja Trial.
  3. Panda Antivirus - licencja Trial.
  4. Skype - licencja freeware.

Co to jest Creative Commons?

Creative Commons — organizacja typu non-profit, która postawiła sobie za zadanie uzyskanie kompromisu pomiędzy pełną ochroną praw autorskich a niczym nieskrępowanym korzystaniem z twórczości innych osób. Głównym celem organizacji jest stworzenie umiarkowanych, elastycznych zasad w obliczu coraz bardziej restrykcyjnych domyślnych reguł prawa autorskiego, które stawiają coraz większe bariery wolnemu przepływowi informacji.


Licencja freeware, licencja adware

Freeware
Jest to licencja oprogramowania umożliwiająca darmowe rozprowadzanie aplikacji bez ujawnienia kodu źródłowego. Termin freeware bywa również używany jako synonim oprogramowania objętego tą licencją.

Czasami licencja freeware zawiera dodatkowe ograniczenia (np. część freeware jest całkowicie darmowa, a część darmowa jedynie do użytku domowego).


Programy na licencji freeware mogą być nieodpłatnie wykorzystywane, jednak zabrania się czerpania korzyści finansowych z ich dystrybucji przez osoby trzecie.


Adware

Rodzaj (i typ licencji) zamkniętego oprogramowania. Adware jest rozpowszechniane za darmo (bez kodu źródłowego), ale zawiera funkcję wyświetlającą reklamy, zwykle w postaci bannerów reklamowych. Wydawca oprogramowania zarabia właśnie na tych reklamach. Zwykle jest też możliwość nabycia wersji programu bez reklam za opłatą.

Adware jest najczęściej używane w aplikacjach łączących się z Internetem ze względu na wymianę wyświetlanych bannerów. Najbardziej znanym tego typu programem jest w Polsce komunikator Gadu-Gadu. Podobnie jak w przypadku innych reklam internetowych da się je zablokować za pomocą odpowiednio skonfigurowanych pośredników HTTP.


Niektóre programy są również wyposażone w moduły szpiegujące (ang. Spyware), które dostarczają autorom aplikacji wiele cennych informacji o użytkowniku - głównie adres IP, używany system operacyjny, przeglądarka a niekiedy strony z którymi się łączymy. Do usuwania tego typu oprogramowania Malware służą programy typu Ad-aware, Spybot Search & Destroy lub SpyBoat Destroyer.  

 

wtorek, 18 września 2012

Licencja Shareware i Trial

 
Shareware

Rodzaj płatnego programu komputerowego, który jest rozpowszechniany bez opłat do sprawdzenia przez użytkowników. Po okresie próbnym za taki program należy zapłacić lub skasować go. Używanie programu shareware po okresie próbnym bez opłat jest nielegalne.


Programy shareware często mają ograniczoną pewną funkcjonalność, lub też limity czasowe - można takiego programu używać przez pewną ilość dni (najczęściej jest to 14 lub 30) po czym należy zakupić pełną wersję. Rzadziej jest to limit liczby uruchomień. Limity te najczęściej mają postać "honorową" (program w żaden sposób nie sprawdza czy termin jest przestrzegany) lub w przypadku przekroczenia terminu wyłącznie przypominają użytkownikowi że nie powinien używać już programu. Czasem program po upływie terminu odmówi działania lub też - co zdarza się najrzadziej ze względu na możliwość przypadkowego uszkodzenia w ten sposób danych użytkownika lub systemu - skasuje się sam z dysku.


Programy typu shareware były dość popularne w czasach przed rozkwitem Internetu (w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych) jako alternatywa dla oprogramowania rozpowszechnianego tylko za opłatą, która tu wynosiła zero dla wersji shareware i była zwykle relatywnie niska również dla pełnych wersji. Shareware straciło na popularności na rzecz wolnodostępnego oprogramowania, które jest jeszcze tańsze, i dla którego dostępny jest kod źródłowy.


Relatywnie nową odmianą shareware jest adware.


Trial

Rodzaj licencji na programy komputerowe polegający na tym, że można go używać przez z góry ustalony czas (od 7 do 90 dni). Programy na tej licencji są w pełni funkcjonalne. Po upływie ustalonego czasu, jedyną rzeczą, na którą pozwoli program to rejestracja albo usunięcie z dysku twardego. Zazwyczaj wersje próbne rozprowadzane są na tej licencji. Przykłady oprogramowania rozprowadzanego jako licencja trial:
  • Paint Shop Pro
  • Adobe Flash

Licencja GNU i OEM

Licencja GNU

Powstały w ramach projektu GNU zbiór reguł, zgodnie z którymi rozprowadzane jest tzw. "wolne oprogramowanie". Na zasadach Powszechnej Licencji Publicznej udostępniane jest m.in. jądro systemu operacyjnego Linux oraz większość oprogramowania dla niego przeznaczona. Podstawowym celem przyświecającym twórcom licencji było umożliwienie producentom oprogramowania prawnie zagwarantowanej możliwości tworzenia produktów wolno dostępnych dla wszystkich użytkowników.


Licencja OEM

Jest formą licencjonowania oprogramowania Microsoft wyłącznie na system komputerowy, na którym zostało oryginalnie zainstalowane.

Produkty licencjonowane w formie OEM mogą być rozprowadzane wyłącznie razem ze sprzętem komputerowym.

Nie ma możliwości przeniesienia oprogramowania na inny system komputerowy.W przypadku zakupu licencji OEM wymagana jest aktywacja produktu, która wiąże oprogramowanie z płytą główną komputera

Licencja grupowa i jednostanowiskowa

 

 

Licencja grupowa 

Określa, że zakupiony program może być użytkowany w sieci lub innym zestawie komputerów (np. szkolna pracownia) w ustalonej ilości, tzn. może być instalowany tylko na określonej maksymalnej liczbie stanowisk. Podobną zasadą opatrzone są programy sprzedawane z licencją sieciową.


Licencja jednostanowiskowa

To licencja uprawniająca użytkownika do zainstalowania nabytego oprogramowania tylko na jednym stanowisku komputerowym. Użytkownikowi nie wolno udostępniać takiego oprogramowania w sieci ani używać na więcej niż jednym komputerze w tym samym czasie. Zezwala natomiast na sporządzanie kopii zapasowej oprogramowania.